De Zwitsers zijn zeer autonoom, wat het land tot een ideale testomgeving voor democratie in de slimme stad maakt, analyseert Jan-Willem Wesselink. ‘Wat we ontwikkelen moet de democratie versterken en juist de autonomie staat daarbij onder druk. Dus simpel gezegd, als wat we ontwikkelen de goedkeuring van de Zwitsers kan doorstaan, dan moet het wel goed zijn. >>
De woningnood in Nederland is politieke chefsache: prijzen zijn te hoog, wachttijden te lang. Iedereen wil oplossingen, maar voor oplossingen heb je eerst oorzaken nodig. Sommige daarvan liggen voor de hand, andere wat minder. Planoloog Martin van der Maas zet enkele bespiegelingen op een rij die wat minder worden gehoord. >>
De woningbouwopgave in de Metropool Regio Amsterdam (MRA) is groot. De vraag is of er op dit moment voldoende plannen in de pijpleiding zitten, analyseert Jos Feijtel. ‘In de MRA moeten we voor de komende jaren het ergste vrezen.’ >>
De overstromingen in Limburg zijn niet nieuw. Ze zijn bovendien niet alleen het gevolg van klimaatverandering. Het heeft er mee te maken dat we wateroverlast op eigen perceel willen voorkomen en hemelwater daarom liefst zo snel mogelijk afvoeren via riolering naar beken en rivieren, schrijft Bas van de Griendt. Als dat niet snel verandert kunnen we straks regenbuien van 70 of 90 mm per uur niet aan in zijn de gevolgen nog veel groter. >>
Logistiekexpert Walther Ploos van Amstel is kritisch op de mobiliteitsplannen van Amsterdam. Inclusiviteit lijkt een ondergeschoven kindje. ‘De plannen gaan vooral uit van de gezonde overmobiele Amsterdammers op hun fietsje. Waarom toch?' >>
Eerder deze week verscheen op de NOS een bericht dat een nieuw rapport stelt dat de doelstelling ‘gasvrij’ alleen te behalen is mét dwang. Hiermee wordt opnieuw de discussie geopend hoe vrijblijvend die energietransitie en klimaatopgave eigenlijk is. Zeker in de gebouwde omgeving, bij ons allemaal thuis, ligt dit bijzonder gevoelig. De meeste van ons zullen al snel vraagtekens krijgen bij ‘verplicht’ van het aardgas af en gemeenten die de macht hebben deze einddata te benoemen voor onze wijken en buurten. Maar is dit wel allemaal zo eng en is het eigenlijk geen logisch gevolg van de doelstellingen die de overheid zelf heeft aangekondigd? >>
De aandacht voor bedrijventerreinen lijkt vooral ingegeven door de potentie van deze locaties als gebied voor woningbouw, analyseert Cees-Jan Pen, lector bij Fontys Hogescholen. Terwijl ook bedrijvigheid een plek verdient in de stad. ‘Laat de gebieden soms zijn waarvoor ze bedoeld zijn: monofunctionele bedrijventerreinen waar ruimte is voor ondernemen.' >>
Stedelijke distributie wordt steeds slimmer, maar er blijft ruimte voor verbetering. We maken niet efficiënt genoeg gebruik van de grote vervoersstromen, schrijft Pieter Hendrikse. Waarom zou je pakketbezorging en afvalverwerking bijvoorbeeld niet aan elkaar koppelen? >>
In Nederland willen we het liefst de natuur haar gang laten gaan, ruimte houden voor verstrooiing, plek bieden aan bedrijven en agrariërs, voorzieningen hebben die goed bereikbaar zijn en ook nog eens heel wat huizen bouwen. Naast de ruimtelijke uitdagingen, is het ook voor onze gezondheid en de economie van cruciaal belang dat we de lucht fris houden, schrijft Shahid Talib. ‘Hoe groot de opgave ook is, het is niet onmogelijk om aan alle wensen te voldoen.' >>
Feit is dat de binnenstedelijke woningbouwproductie onvoldoende is om op korte termijn de tekorten weg te werken, schrijft Pieter van der Heijde. ‘Dit mag echter geen reden zijn om dit beleid los te laten en volop in het groen te gaan bouwen.’ Volgens hem is het wel belangrijk om op korte termijn te voorzien in aanvullende woningbouwlocaties die snel tot ontwikkeling kunnen komen. Vooral de overgangsgebieden tussen stad en platteland komen in aanmerking. >>