‘Er zullen in de periode tot 2030 weliswaar 340.000 ouderen verhuizen naar een toegankelijke woning, maar door sterfte en institutionalisering staat daar een aanbod van 440.000 toegankelijke woningen tegenover’, schrijft Economisch Instituut voor de Bouw (EIB). 

Bovendien komen er in de huidige nieuwbouwplannen jaarlijks tienduizenden toegankelijke woningen bij en zal voor veel ouderen een verbouwing of het plaatsen van een traplift al uitkomst kunnen bieden. 

‘Nationaal beleid met procentuele streefdoelen of quoteringen voor toegankelijke ouderenhuisvesting is niet nodig en zelfs contraproductief als deze de haalbaarheid van woningplannen verminderen.’ 

Als de doelstelling is om ouderen te laten verhuizen om woningen voor gezinnen vrij te spelen, dan vraagt het EIB zich af waarom deze gezinswoningen dan niet worden gebouwd, in plaats van ouderenwoningen. 

Lokale maatregelen wel nodig 

In de publicatie ‘Ouderenhuisvesting: woongedrag en verhuisdynamiek van ouderen’ schrijft het onderzoeksbureau dat lokale maatregelen wel nodig zijn. Immers, zo stelt EIB, willen ouderen doorgaans vooral binnen hun huidige gemeente blijven wonen. 

‘In sommige gebieden zal het aanbod niet toereikend zijn om de vraag op te vangen. In gemeenten waar weinig geschikte woningen voor ouderen zijn, zoals Almere en in dorpen waar vooral eengezinswoningen staan, speelt dit een rol.’ 

Er ligt daarom geen casus voor landelijk beleid, zegt EIB. Waar mogelijk wel een landelijke rol ligt, is de bouw van zorgwoningen. Al zijn daar ook minder woningen nodig dan De Jonge voorstaat.  

Investeringen in gesloten woonvormen

Minister De Jonge van Binnenlandse Zaken en minister Helders van Langdurige Zorg stellen voor om 40.000 zelfstandige verpleegzorgplekken te laten bouwen.  

EIB zegt dat, met een gemiddelde verblijfsduur van twee jaar, binnen tien jaar dan 200.000 ouderen met een zware zorgvraag kunnen worden bediend. Dan gaat het om mensen die zware zorg nodig hebben of al lichte dementieverschijnselen tonen. 

De onderzoeksorganisatie vraagt zich af of het niet beter is om te investeren in zorgplekken in (deels) gesloten woonvormen. ‘Dit zal ook gevolgen hebben voor de vereiste bekostiging hiervan.’