De knelpunten krijgen veel aandacht. Lokale initiatieven als Actieplan Fiets! en subsidieregelingen buitelen over elkaar heen. Daarbij valt op dat het succes van de fiets vooral als probleem wordt benaderd, dat veel decentrale overheden een groot aantal verschillende regelingen in de lucht houden en dat beschikbare middelen beperkt zijn. Op rijksniveau lijkt men de fiets nog niet als gelijkwaardig aan ander vervoer te (willen) benaderen.

Fietsen mag blijkbaar niet zoveel kosten.

Treffend was het recente debat in de Tweede Kamer over de bouwkosten van fietsparkeergarages bij NS-stations. Men vroeg zich af of 2.000 tot 3.000 euro per fietsparkeerplek niet te veel was, ook al is het een schijntje in vergelijking met parkeerplekken voor auto’s, zeker als die ondergronds gebouwd zijn. Fietsen mag blijkbaar niet zoveel kosten. Fietsland Nederland heeft een Deltaprogramma Fiets nodig, naar analogie van dat andere oer-Nederlandse handelsmerk: het Deltaprogramma Water. Met andere woorden, een programma waarin we fietsen meer centraal stellen in onze wijze van transport, inclusief een langetermijnvisie voor de benodigde inrichting van onze openbare ruimte.

Zo is het noodzakelijk de stadscentra beter in te richten voor voetgangers en fietsers, zoals ook de stad Groningen doet. Daarnaast kan het transport van en naar de steden veel meer per fiets. Het woon-werkverkeer heeft door de snelle e-bikes een actieradius gekregen die gemiddeld al boven de 20 km ligt. Het aantal fietsers en de actieradius kunnen nog flink omhoog met meer goede en veilige fietsverbindingen met de steden. En eenmaal aangekomen in de stad wil je daar je fiets natuurlijk wel veilig kunnen parkeren.

Welke partij pakt deze handschoen op voor de landelijke verkiezingen?

Al met al een ambitieuze transitie naar een transportsysteem waarin de fiets veel meer centraal staat. Met schonere lucht, leefbaardere binnensteden en meer beweging en gezondheid als opbrengsten. Een prachtige doelstelling. Ik geloof er niet in dat we dat met versnipperde lokale initiatieven tot stand kunnen brengen. Als we bereid zijn hier landelijk op in te zetten, geld te herbestemmen van ‘oude’ infra naar fietsinfra én wet- en regelgeving hierop in te richten, verandert Nederland Fietsland van gedaante. Duurzaam, schoon en gezond, dus een economisch exportproduct van jewelste. Welke partij pakt deze handschoen op voor de komende landelijke verkiezingen?

Deze column werd eerder gepubliceerd in NGinfraMagazine.