Tien jaar geleden was de laatste keer dat ik zelf op zoek ben geweest naar een nieuwe woning. Op dat moment woonde ik met mijn vrouw en drie kinderen in het hippe Blijdorp naast het Vroesenpark en tegenover de net geopende metrohalte Blijdorp. 

Onze royale bovenwoning, in een jaren dertig portiek etagecomplex, was tot dat moment een prima uitvalsbasis. Maar op een gegeven moment kwamen wel erg vaak klachten van onze studerende benedenburen en het jonge stel naast ons als onze meiden weer eens door de woonkamer aan het dansen waren. De dames wilden ook steeds vaker zelf naar buiten, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan wanneer je huis langs een zesbaans invalsroute van Rotterdam ligt.

Op een dag namen we een besluit dat het tijd was om te vertrekken naar een huis zonder onderburen. Eentje met een tuintje en speelruimte waar de kinderen zelfstandig naar toe kunnen en met genoeg levendigheid zodat mijn vrouw en ik ons er thuis zouden kunnen voelen. 

De zoektocht begon ook toen al op Funda. Op elk onbewaakt ogenblik kroop mijn vrouw of ik achter de computer om op zoek te gaan naar ons droomhuis.

Nieuwbouwwoning of gerenoveerd huis

Al snel kwamen we er achter dat we twee opties hadden op basis van onze woonwensen. Een nieuwbouwwoning in Park Zestienhoven of een gerenoveerd huis in een oude stadswijk in Rotterdam-West. Om onze keuze echt goed te kunnen maken zijn we verschillende keren een middagje met de meiden naar de speeltuinen in het lommerijke Park Zestienhoven gegaan. In september werd er door de ontwikkelaars van de wijk ook een nazomer festival georganiseerd. 

Dus op zaterdagmiddag heb ik mijn dochters op onze verlengde fietsfabriek fiets gezet (1 zitje voorop en twee achterop) en reed ik door het Vroesenpark en langs de volkstuinen naar het festival. Binnen 10 minuten waren we er. Op het festival kwamen we al snel bekenden tegen van school en het kinderdagverblijf, dus de meiden vermaakten zich wel. 

Maar ik kreeg een onbestemd gevoel. Is dit de wijk waar ik mij ga thuis voelen en waar ik met plezier mijn vrije tijd ga doorbrengen. Het eerlijke antwoord aan mijzelf was dat dit niet mijn wijk en mijn soort mensen waren. Toen ik onderweg aan mijn dochters vroeg of ze in deze wijk zouden willen gaan wonen was hun volmondige antwoord nee. 'De kinderen in deze wijk mogen niet vies worden van hun ouders en moeten steeds dichtbij blijven, dat is toch niet leuk', zei mijn oudste dochter stellig.

De meest kleurrijke winkelstraat van Rotterdam

Een paar weken later ging ik met mijn vrouw kijken naar een woning in het Oude Westen. Een wijk in het centrum van Rotterdam vlak bij het station en de Kruiskade. de meest kleurrijke winkelstraat van Rotterdam. Dit straatje voelde gelijk goed en ook het voormalig klushuis overtuigde ons meteen met haar eigenzinnige karakter. Deze buurt heeft karakter en geschiedenis en dat past veel  beter bij ons gezin.

Op straat gingen we in gesprek met een aantal spelende kinderen. Ze bleken op dezelfde school als onze kinderen te zitten. Ze vertellen over het gedoe met de jongens op het plein, maar ook dat je er prima je eigen plan kan trekken en buiten kan spelen. 

Daarna liepen we de vroegere danslerares van onze dochters tegen het lijf. Ze bleek sinds kort ook in deze straat te wonen. Vol overtuiging kozen we voor een oude woning in de binnenstad en niet voor nieuwbouw.

Bestaande woningen staan vaak op betere locaties, hebben een betere infrastructuur, betere voorzieningen, meer vierkant meters voor je euro en hebben een sfeer die bepaalde groepen mensen aanspreekt.

Het lijkt mij daarom goed om nog meer te investeren in het verbeteren van de bestaande stad en het op een slimme manier toevoegen van woningen in deze buurten en wijken. Denk aan optoppen, het slopen van garageboxen en bouwen van woningen en andere creatieve manier om onze steden nog beter te benutten. 

Ik hou van de bestaande stad!