‘Hoe ik dit ga financieren? Geen idee. Dat lossen we later wel op.’ Met deze ‘can-do’-houding bouwen Pesman en zijn zakenpartner Gabriël Bosch van 1618vastgoed hun kantoorpand om voor vluchtelingen uit Oekraïne. ‘Mijn nichtje zamelde geld in, reed met studiegenoten naar het Poolse Krakow, kocht daar goederen en deelde het uit aan vluchtelingen. Dat zette mij wel aan het denken.’

Pesman en Bosch zijn inmiddels 16 jaar eigenaar van het gebouw op bedrijventerrein Bergweide en waren al bezig met een herontwikkeling. Die plannen zijn op de lange baan geschoven. ‘Er zat nog één huurder in. Die begreep de situatie en is nu versneld aan het inpakken.’ 

De vastgoedmannen meldden hun pand aan bij de gemeente en kregen direct antwoord van de wethouder. ‘Die had ook net een projectgroep opgericht om vluchtelingen in de gemeente te kunnen opvangen.’ De regionale krant kreeg er lucht van en direct na publicatie liep het storm. ‘Onvoorstelbaar’, zegt Pesman. ’Er meldden zich heel veel vrijwilligers aan, maar ook bedrijven en experts.’

Veel lokale sponsoren helpen ombouwen

Die zijn hard nodig. Want waar haal je in deze tijd per direct installateurs vandaan, of een speeltuintje voor op de parkeerplaats of 250 bedden? De gezamenlijke Deventer installatiebedrijven stuurden hun mensen, bedrijven in de buurt zorgen voor het speeltuintje en die 250 bedden komen van de Deventer fabrikant Auping. Dat hoeft Pesman niet allemaal zelf te organiseren. ‘De gemeente haalde er direct een evenementenbureau bij. Die zijn gewend om snel iets op te bouwen. Dat was een gouden idee.’ 

Pesman loopt door zijn nog lege pand en wijst aan wat er gaat gebeuren. De talloze kleine kantoortjes worden gezinskamers. ‘Van deze grote ruimte maken we denk ik een gemeenschapsruimte. Die is ook nodig. En bovenin slopen we de keuken en komt er een enorm kookeiland.’ Ook gesponsord. ‘Badkamers komen er niet in. Dat duurt te lang. We kopen een douchewagen en stallen die bij de ingang. Zien we later wel weer of we toch douches gaan aanleggen’, zegt Pesman. ‘Ik wist niet dat dat bestond. Zo leer ik ook weer bij.’

Nadenken over de lange termijn

Pesman is zich ervan bewust dat de vluchtelingen niet morgen weg zijn. ‘Ik wil regelmatig een nieuwsbrief sturen naar alle vrijwilligers. We hebben ze in augustus misschien ook wel nodig.’ Hij kijkt naar de voordeur. ‘Ik denk dat we ook wel een nachtwaker moeten regelen.’ Zo stapelen de vragen zich op.

Toch gaat hij ervan uit dat Oekraïners uiteindelijk zelfstandig hier gaan wonen. ‘Voor de eerste tijd kijken we bijvoorbeeld naar catering, maar ze zullen een uitkering krijgen en dus zelf naar de supermarkt moeten gaan.’ De kinderen zullen naar school moeten. Daarvoor is al contact met een school voor speciaal onderwijs. ‘De directeur heeft ervaring met vluchtelingen.’  

Over die lange termijn denken Pesman en zijn partner wel na, maar ze laten het op zich afkomen. Zoals de financiën. ‘Dit gebouw kost ons zo’n 80.000 euro per jaar. Daarover gaan we met de gemeente om tafel. Dat komt vast goed. De huuropbrengst zijn we wel kwijt. Maar geld is niet alles. Wij zijn erg blij dat we deze mensen kunnen helpen. Dat is ook wat waard.’