Door Ferdinand Michiels. Michiels schrijft samen met collega’s bij Over Morgen een maandelijkse column onder de titel Nieuwe Energie. De staat in ROm 5, mei 2020. ROm is gratis voor ambtenaren in het domein van de fysieke leefomgeving. Word nu abonnee.

Ook wij wilden een koopwoning. Ons huurappartement in Utrecht werd al snel te klein voor een gezin. Een jarendertigwoning in een groenrijke omgeving graag! Deze zoektocht was kansloos. Toen kwam bouwproject Parkzijde in de Vinex-wijk Leidsche Rijn voorbij. Energieneutraal! Tien jaar geleden zei ik nog dat ik nooit in zo’n wijk wilde wonen. Maar bij gebrek aan aanbod stond ik toch open voor het desperate housewives-gebied.

Leidsche Rijn had de primeur met overbieden bij nieuwbouw. Zo ook dit bouwproject. Een slimme zet van de ontwikkelaar, maar niet gunstig voor ons. Ik zag de bui al hangen: betalen óf wegwezen. We deden gewoon een hoog bod, want hoe groot was nou de kans? Een week later: ‘Gefeliciteerd met uw woning.’ We keken elkaar met grote ogen aan. De hypotheekadviseur zei later grijnzend: ‘Ik snap waarom jullie zijn geselecteerd.’

De bouw ging van start. Er ontstond een community van bewoners. We vierden het hoogste bouwpunt. De projectdirecteur gaf een speech: ‘Gefeliciteerd met uw nul-op-de-meterwoning.’ Mijn buurtgenoten keken verheugd. Mijn wenkbrauwen fronsten. De woningen zijn energieneutraal. Dat is wat anders. Later volgde de buurtapp. Mijn verwachting? Lekker keuvelen. De praktijk? Een tsunami aan Hollands gezeik.

Begin dit jaar waren er frustraties over de zonnepanelen: ‘Mijn energieverbruik was in december gigantisch!’ ‘We zouden toch geen energierekening meer krijgen?’ Een goede uitleg vooraf van de ontwikkelaar had deze discussie kunnen voorkomen. Een andere discussie ging over het verwarmingsprotocol. Iedereen had een bodemwarmtepomp. Om vloerschade te voorkomen moest de temperatuur volgens de vloerleveranciers geleidelijk omhoog en omlaag. De betonnen vloeren konden zo acclimatiseren. De ontwikkelaar kwam met verschillende signalen: ‘Dat is niet nodig bij woningen met vloerverwarming’ en ‘Het protocol hebben wij voor jullie al gedaan.’ Nogal tegenstrijdig.

“Hopelijk zet de coronacrisis ontwikkelaars weer met beide benen op de grond”

Wij als bewoners wisten toen niet meer wat wijsheid was. Voor de zekerheid hebben we het protocol toch maar gevolgd. Ondertussen waren de stukadoors al aan de slag. Op een dag kwam ik even langs. Het leek wel een zwembad. De stukadoor kwam met een knalrood hoofd naar me toe: ‘Mag die verwarming in godsnaam uit?’ Ik weet nog steeds niet wat we echt hadden moeten doen.  

Zo zijn er wel meer anekdotes over dit en elk ander bouwproject. Natuurlijk is er altijd gedoe bij nieuwbouwwoningen. De consument is gewoon veeleisend. Niet gek ook! Een huis kopen is een ‘life event’. Uiteindelijk zijn we zeer blij met onze nieuwe woning. Maar veel frustraties bij de bewoners waren te voorkomen door betere communicatie, begeleiding en nazorg. De coronacrisis zet hoop ik ontwikkelaars weer met beide benen op de grond. Wordt de klant langzaam weer koning?