PFAS zijn niet af te breken chemische stoffen. Een paar jaar geleden ontstond er onrust bij verschillende gemeenten over deze stoffen. Een voorbeeld van een PFAS-stof is het door Chemours geproduceerde GenX. Resten van deze stof bleken in drink- en grondwater terecht te zijn gekomen. Daarom zijn er, als voorschot op regelgeving, vanaf 1 oktober 2019 tijdelijke normen van kracht

Om aan die normen te kunnen voldoen moet er gecontroleerd worden op PFAS. Het probleem is dat de laboratoria die dat kunnen niet beschikken over voldoende capaciteit, waardoor er wachtlijsten zijn voor onderzoek. Dat zorgt er onder meer voor dat bouwprojecten flinke vertraging oplopen en dat het uitbaggeren van sloten en waterwegen wordt uitgesteld.

Het gaat ook om bijvoorbeeld baggerwerk van waterschappen, juist in de periode dat sloten en vaarten uitgebaggerd moeten worden. Rijkswaterstaat maakt nu een inventarisatie van alle waterwerkprojecten die door PFAS worden geraakt.

In sommige landen al verboden

De toxische stoffen worden al tientallen jaren gebruikt voor brandwerende materialen. Ze zitten in antiaanbaklagen van pannen, blusschuim en crèmes. Dat de stoffen schadelijk kunnen zijn voor personen is iets wat de laatste jaren bekend is geworden. In sommige landen mogen PFAS niet meer verwerkt worden.