Hoe regel je de huisvesting van kwetsbare groepen? Amsterdam heeft de afgelopen drie jaar een enorme inhaalslag gemaakt in het huisvesten van kwetsbare mensen die nodeloos lang op een geschikte woning moesten wachten, meldt de gemeente. De goede samenwerking tussen gemeente, woningcorporaties en zorgaanbieders blijkt de succesfactor.
In de gemeente Amsterdam wonen kwetsbare groepen, net als in andere gemeenten. Dit zijn bijvoorbeeld mensen met medische problemen, mensen in de maatschappelijke opvang, jeugdzorgjongeren en statushouders. Bij het huisvesten van deze groepen heeft Amsterdam een inhaalslag gemaakt. In 2018 heeft 78% van de kwetsbare woningzoekenden met een urgente woonvraag binnen drie maanden een woning gevonden. Dat blijkt uit de resultaten van het programma Huisvesting Kwetsbare Groepen.
Wethouder Laurens Ivens (Wonen): ‘Juist in deze tijd waarin er een schreeuwend tekort is aan betaalbare woningen moeten we zorgen dat de meest kwetsbare Amsterdammers hier niet de dupe van worden.’
De succesfactor
Het huisvestingsprogramma is een gezamenlijk programma tussen de gemeente, Amsterdamse woningcorporaties en zorgaanbieders opgesteld. Doel van het programma is zorgen voor passende woonomstandigheden voor inwoners die problemen hebben met financiën, werk, lichamelijke of geestelijke gezondheid of huiselijke relaties. Na de voorbereidingen in 2017 werden in 2017 441 en in 2018 500 corporatiewoningen geleverd om mensen versneld te laten uitstromen naar een woonruimte met begeleiding in de wijk. De effectieve samenwerking tussen de betrokken partijen heeft zijn vruchten afgeworpen, meldt de gemeente in een persbericht. Het programma wordt dan ook verlengd tot 2022.
Preventie noodzakelijk
Het is volgens het college van B en W noodzakelijk om de preventieve aanpak te versterken. In het nieuwe programma ‘Huisvesting Kwetsbare Groepen 2019-2022’ ligt de focus op preventie van dakloosheid en verdere ondersteuning van de kwetsbare groepen. Denk hierbij aan mensen bij wie de schulden niet volledig in beeld zijn, maar die wel dakloos zijn of dreigen te worden. ‘Zo willen we voorkomen dat huisvestingsproblemen leiden tot ernstigere problemen en de bijbehorende zorgaanvraag’, zegt wethouder Ivens. Het creëren van voldoende passende woningen is een andere prioriteit. Een voorbeeld van een mogelijke oplossing is het beschikbaar stellen van een percentage vrijkomende sociale huurwoningen voor de kwetsbare groepen.
