Presentatrice Marcia Luyten zwaaide nog met het recent verschenen boek ‘Help, onze school is gekleurd – de toekomst begint in het onderwijs’, Asscher en Pechtold wensten er niet op in te gaan.
‘In Amsterdam is bijna vier op de tien basisscholen zwart of wit en dus gesegregeerd. Daar gaat het al fout’, verklaarden auteurs Machteld de Jong en Huub Nelis – resp. lector diversiteitsvraagstukken bij Hogeschool Inholland en oprichter van een communicatiebureau voor jongeren – twee weken terug in Het Parool. Pechtold nam het woord ‘zwarte scholen’ wel in de mond, maar enkel om aan te geven dat hij geen onderscheid wenst te maken tussen zwarte en witte scholen.
Alleen al de suggestie van Luyten dat de overheid het mengen op scholen zou moeten bevorderen, werpen Asscher en Pechtold resoluut van de hand. De vrije schoolkeuze – ooit een CDA-kroonjuweel – is heilig.
Aan de Buitenhoftafel gaf Asscher nog de schuld aan monoculturele buurten. ‘Als je gesegregeerd woont, kom je elkaar ook niet op school tegen’. Maar de oud-wethouder van Amsterdam zou moeten weten dat segregatie op wijk- en buurtniveau bijna een natuurlijk gegeven is, hoe in het verleden ook geprobeerd is bevolkingsgroepen te mengen. Emancipatie en culturele uitwisseling vinden plaats op school en op het werk en vroeger in militaire dienst waar je het ongeacht je achtergrond moest rooien met elkaar. Niet op straat en in wijken.
Ofwel: de toekomst begint in het onderwijs, zoals De Jong en Nelis schrijven op de cover van hun boek. De fractievoorzitter van dé onderwijspartij en een oud-onderwijswethouder zouden dat als geen ander moeten weten.
Maar de kiezer heeft lak aan de multiculturele samenleving. Daarom houden politici zwarte en witte scholen in stand en baren we als samenleving zwarte en witte politieke partijen.
De vrije schoolkeuze is heilig, net zoals zwarte piet ooit heilig was, maar misschien niet meer van deze tijd. Ik stel voor dat we beginnen met het stoppen van elke door de overheid gefinancierde vorm van bijzonder onderwijs, als dit sociaaleconomische en culturele uitsortering tot gevolg heeft en het schisma in de samenleving instandhoudt of versterkt.
